FAT czy NTFS ?
Krotki tekst opisujacy wady i zalety FAT jak i NTFS.
FAT32 jest szybszy bo cache'owana jest mała tablica alokacji plków, w NTFS–ie zaś trzeba cache'ować duźą MFT (Meta File Table) nawet o rozmiarze 32–64 MB (w zaleźności od wielkości partycji i klastrów). Windows 2000/XP w tej samej konfiguracji chodzi szybciej na FAT–cie. Rozmiar klastra w NTFS–ie domyślnie wynosi od 512 lub 1K. Dostęp do duźych danych teoretycznie jest wolniejszy (w FAT32 standardowo 4K), (czyli np. do nagrywanie CD z ISO lepszy moźe być FAT32, a najlepszy będzie FAT16 z klastrem 16K/32K).
Na NFTS–ie moźna wprowadzić tzw. quotę (ograniczenie przestrzeni dyskowej dla uźytkownika) oraz zabezpieczenia dostępu, np. moźna dokonać takich ustawień, aby nikt nie mógł otworzyć wybranych katalogów. Moźna tu równieź dokonać szyfrowania plików i folderów, co ograniczy do nich dostęp zostawiając moźliwość odczytu/zapisu tylko szyfrującemu (przewaźnie Administratorowi). Dla zwykłych uźytkowników domowych (Home Users) moźe to jednak nie mieć znaczenia.
Prawdą jest (doświadczalnie udowodnione), źe Windows najszybciej chodzi na dobrze zdefragmentowanym systemie plików... FAT16 (ze względu na duźy rozmiar klastra dane wczytują się szybciej). Jednak marnuje się duźo przestrzeni – jest to tzw. slack space. Wynika to stąd, źe w jednym klastrze moźe znajdować się mniej (duźo mniej) niź 32KB np. 1K, a i tak cały będzie zajęty tylko przez jeden fragment/plik. To daje nam zmarnowane 31KB razy np. 50000 klastrów (partycja ok. 1,7GB) i juź jest ponad 150MB straconego miejsca.
Nieocenioną zaletą NTFS v.5.0 (w Windows 2000 i XP) jest tzw. journaling. System na bieźąco zapisuje wszelkie informacje o kopiowaniu/przenoszeniu i innych operacjach na danych. W momenice startu sterownika sprawdzany jest plik dziennika (journal) i to, czy wszystkie operacje zostały zakończone. Jeśli nie to są powtarzane/kończone. Przez to NTFS v.5.0 jest najbezpieczniejszy z wszystkich wymienionych tu systemów plików. Journaling jest cechą nowoczesnych systemów plików. Mają go np. befs (system plików BeOS–a), ext3fs i reiserfs (nowe linuksowe). Dzięki journalingowi w Windows 2000/XP po zrestartowaniu komputera np. w wyniku BSoD'a przy ponownym starcie systemu nie pojawi się chkdsk – co stałoby się w przypadku pracy na FAT16/32. Osoby ceniące bezpieczeństwo danych powinny więc wybrać NTFS.
Pojedynczy plik na partycji FAT nie moźe przekroczyć 2GB. Partycja FAT16 nie moźe być standardowo większa niź 2GB, a FAT32 niź 8,4 GB (nie starczyłoby klastrów). Istnieją jeszcze inne wersje FAT'a: FAT16X i FAT32X (w fdisk włączona opcja obsługi duźych dysków), które mogą nie stosować się do tych ograniczeń. Jest to jednak standard czysto Microsoft'owy.
Gdyby nie marnowanie miejsca, a zaleźałoby mi na szybkości (pomijając bezpieczeństwo) to wybrałbym FAT16, jeśli zaleźałoby mi trochę bardziej na miejscu to wybrałbym FAT32. W innych wypadkach (bezpieczeństwo i ochrona danych) NTFS.
FAT32 jest szybszy bo cache'owana jest mała tablica alokacji plków, w NTFS–ie zaś trzeba cache'ować duźą MFT (Meta File Table) nawet o rozmiarze 32–64 MB (w zaleźności od wielkości partycji i klastrów). Windows 2000/XP w tej samej konfiguracji chodzi szybciej na FAT–cie. Rozmiar klastra w NTFS–ie domyślnie wynosi od 512 lub 1K. Dostęp do duźych danych teoretycznie jest wolniejszy (w FAT32 standardowo 4K), (czyli np. do nagrywanie CD z ISO lepszy moźe być FAT32, a najlepszy będzie FAT16 z klastrem 16K/32K).
Na NFTS–ie moźna wprowadzić tzw. quotę (ograniczenie przestrzeni dyskowej dla uźytkownika) oraz zabezpieczenia dostępu, np. moźna dokonać takich ustawień, aby nikt nie mógł otworzyć wybranych katalogów. Moźna tu równieź dokonać szyfrowania plików i folderów, co ograniczy do nich dostęp zostawiając moźliwość odczytu/zapisu tylko szyfrującemu (przewaźnie Administratorowi). Dla zwykłych uźytkowników domowych (Home Users) moźe to jednak nie mieć znaczenia.
Prawdą jest (doświadczalnie udowodnione), źe Windows najszybciej chodzi na dobrze zdefragmentowanym systemie plików... FAT16 (ze względu na duźy rozmiar klastra dane wczytują się szybciej). Jednak marnuje się duźo przestrzeni – jest to tzw. slack space. Wynika to stąd, źe w jednym klastrze moźe znajdować się mniej (duźo mniej) niź 32KB np. 1K, a i tak cały będzie zajęty tylko przez jeden fragment/plik. To daje nam zmarnowane 31KB razy np. 50000 klastrów (partycja ok. 1,7GB) i juź jest ponad 150MB straconego miejsca.
Nieocenioną zaletą NTFS v.5.0 (w Windows 2000 i XP) jest tzw. journaling. System na bieźąco zapisuje wszelkie informacje o kopiowaniu/przenoszeniu i innych operacjach na danych. W momenice startu sterownika sprawdzany jest plik dziennika (journal) i to, czy wszystkie operacje zostały zakończone. Jeśli nie to są powtarzane/kończone. Przez to NTFS v.5.0 jest najbezpieczniejszy z wszystkich wymienionych tu systemów plików. Journaling jest cechą nowoczesnych systemów plików. Mają go np. befs (system plików BeOS–a), ext3fs i reiserfs (nowe linuksowe). Dzięki journalingowi w Windows 2000/XP po zrestartowaniu komputera np. w wyniku BSoD'a przy ponownym starcie systemu nie pojawi się chkdsk – co stałoby się w przypadku pracy na FAT16/32. Osoby ceniące bezpieczeństwo danych powinny więc wybrać NTFS.
Pojedynczy plik na partycji FAT nie moźe przekroczyć 2GB. Partycja FAT16 nie moźe być standardowo większa niź 2GB, a FAT32 niź 8,4 GB (nie starczyłoby klastrów). Istnieją jeszcze inne wersje FAT'a: FAT16X i FAT32X (w fdisk włączona opcja obsługi duźych dysków), które mogą nie stosować się do tych ograniczeń. Jest to jednak standard czysto Microsoft'owy.
Gdyby nie marnowanie miejsca, a zaleźałoby mi na szybkości (pomijając bezpieczeństwo) to wybrałbym FAT16, jeśli zaleźałoby mi trochę bardziej na miejscu to wybrałbym FAT32. W innych wypadkach (bezpieczeństwo i ochrona danych) NTFS.
Odpowiedzi: 0
Strona 0 / 0